VisneninCinsiyeti

Hayat bir koşuşturmacadan ibaret. Hiç bitmeyen sorumluluklarımız var. Ve tabii ki hiç bitmeyen ihtiyaçlarımız. Sahi onlar ihtiyaç mı yoksa sonu gelmeyen isteklerimiz mi? Peki sadece ev-iş-okul üçgeni arasında yaşayıp durmamıza ne demeli? Tabi buna yaşamak deniyorsa! Hayatın sana biçtiği yolda daha ne kadar bu şekilde devam edeceksin? Hayatında bir değişiklik yapma vaktin gelmedi mi? Bunun için küçük bir adımla başlamalısın. Örneğin herhangi bir hobi edinerek hayatın sıradanlığına 'bir dur' demeli ve kendine zaman ayırıp ödül mekanizmanı çalıştırmalısın. Yağlı boya senin için güzel bir başlangıç olacaktır. Daha önce eline hiç kalem almamış olabilirsin ama bu böyle devam edeceği anlamına gelmiyor değil mi? Çizgilerin rahatlatıcı gücünü hisset. Boyalarla hayatına renk kat. Bu konuda sana ufak bir yardımım dokunacak. Yağlı boyayla ilgili en temel bilgilere sahip olduktan sonra hayal gücünü de yanına alarak harika şeyler ortaya çıkartacaksın. Öncelikle gerekli malzemeleri alma

Kendini hayatın akışına kaptırmıştı. Görmüyordu hiçbir şeyi. Adeta gözleri kör olmuştu. Hatta kalbi de bundan nasibini almıştı. Bu vaziyet daha ne kadar devam edecekti. Bir sonu yok muydu bunun?

Özellikle intihar yolunu seçerek hayatını kaybeden -ya da farklı bir bakış açısına göre ölümü kazanan- yazarların eserleri farklı bir ruha sahip oluyor zannımca. Çoğu okuyucunun mutlaka en az bir kitabını okuduğu Zweig de bu yazarlardan biri. Yaşadıkları zaman dilimi, içerisinde bulundukları ortam ve ruhsal durumlarındaki çöküntü bu yazarların eserlerini farklı bir boyutta kaleme almalarını sağlıyor. Bir de bu yazarların kalemi, sözcüklerle oynama biçimi de iyiyse okuyucu adeta yazarın bir zamanlar içinde bulunduğu o ruhsal durumu yaşıyor. Sadık Hidayet'in kaleme aldığı bu yapıtta da bu hissiyat oldukça fazla. Yazar, "Kimseye anlatılamaz bu dertler, çünkü herkes bunlara nadir ve acayip şeyler gözüyle bakarlar." diyerek 'yazma' eyleminin hassasiyetini ortaya koyuyor. "Çalışacağım yazmaya, aklımda kalanları, olaylar zincirinden zihnimde kalanları yazmaya. Belki genel bir sonuca varırım, hayır, fakat içim rahat eder, inanabilirim kendim. Çünkü benim için